بررسی گزارش انجمن تولیدکنندگان فولادی ایران نشان از این دارد که میلگرد، نبشی ، ناودانی و سایر مقاطع در ۱۴۰۲ نه تنها رشد تولیدی ثبت نکرده‌اند بلکه کاهش تولید نیز نسبت به سال گذشته داشته‌اند، دلایل این افت را مدیرعامل فولاد جاوید بناب تشریح کرد.
انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، هفته گذشته گزارش آماری تولید گندله، آهن اسفنجی، فولاد میانی و کل محصولات فولادی در یازده ماهه ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ منتشر شد.
به موجب این گزارش میزان تولید زنجیره فولاد در سال ۱۴۰۲ نسبت به سال ۱۴۰۱ رشد ۵.۸ درصدی داشته است. اما در این گزارش، بیشترین نرخ رشد تولید از میان محصولات زنجیره فولاد با ۹.۲ درصد برای شمش فولادی بوده و در رتبه بعدی تولید آهن اسفنجی با میزان تولید بیش از ۳۱ میلیون و ۴۴۶ هزار تن، بیشترین نرخ رشد به میزان ۸/۸ درصد را داشته است.
در این میان در بین مقاطع طویل فولادی فقط محصول تیرآهن با ثبت رشد ۲/۹ درصد در یازده ماهه سال ۱۴۰۲ نسبت به مدت مشابه سال قبل، رشد تولید دارد اما مابقی مقاطع طویل مانند میلگرد، نبشی، ناودانی و سایر مقاطع نه تنها رشد تولیدی ثبت نکرده‌اند بلکه کاهش تولید نیز نسبت به سال گذشته داشته‌اند.
در بررسی علت تفاوت چشمگیر میزان تولید در بخش ابتدای و انتهایی زنجیره در سال ۱۴۰۲، فرهاد اللهقلی یاری، مدیرعامل فولاد جاوید بناب، که فعال در زمینه تولید نبشی و ناودانی است، در گفت‌وگو با آهن‌نیوز گفت: همانطور که مستحضرید واحدهای فعال موجود در پایین دست زنجیره فولاد، عمدتا بخش خصوصی هستند.
وی در ادامه افزود: واحدهای بخش خصوصی با توجه به این که سال‌های قبل افزایش قیمت مواد اولیه به این شدت نبود، با سرمایه در گردشی که در اختیارشان داشتند می‌توانستند از پسِ هزینه تولید با یک حاشیه سود معقول بربیایند.
مدیرعامل فولاد جاوید بناب با تاکید بر افزایش شدید تولید در یک سال گذشته، بیان کرد: شمشی که تا دو سال قبل با قیمت کیلویی ۱۳ الی ۱۴ هزار تومان خریداری می‌شد در حال حاضر به کیلویی حدود ۲۱ هزار تومان رسیده و فاصله قیمتی بین مواد اولیه و نهایی به شدت باعث کاهش حاشیه سود این واحدها شده است.
یاری در این خصوص گفت: طبیعتا این موارد باعث می‌شود که واحدهای تولیدی بخش خصوصی از بابت سرمایه در گردش و تهیه مواد اولیه به شدت در مضیقه باشند.
او در مورد یکی دیگر از دلایل این افت تولید تصریح کرد: از طرف دیگر طبق دستور بانک مرکزی به بانک‌ها از تسهیلاتی اختصاصی به بخش صنایع تولیدی در سال ۱۴۰۱، حدود ۶۰ درصد کسر شد. بنابراین این کسری سرمایه در گردشی که تولیدکننده روی آن حساب کرده بود، باعث افت تولید فراوانی شد چراکه وقتی واحدی توان تامین مواد اولیه خود را نداشته باشد، از شیفت‌های تولیدی خود می‌کاهد.
مدیرعامل فولاد جاوید بناب به عنوان فعال بخش خصوصی با گلایه از ادامه کاهش تسهیلات و اعتبارات بانک‌ها در سال ۱۴۰۲ نیز بیان کرد: در سال جاری نیز بانک‌ها به طور کلی تسهیلاتی را که از محل تبصره ۱۸ و صندوق توسعه ملی به کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی اعطا می‌کردند، قطع کردند و هیچ بانکی از محل تبصره ۱۸ هیچ تسهیلاتی به واحدها نداد.
او در پایان بیان کرد: متاسفانه این‌ها موارد عمده‌ای هستند که درکنار موارد دیگری مانند محدودیت انرژی، واحدهای بخش انتهای زنجیره فولاد که تولیدکننده محصولات نهایی با ارزش افزوده بالاتر نیز هستند، درگیر مشکلات تامین مواد اولیه، فروش و خرید آن شده بیشتر این افت تولید را لمس کردند.
