تفاوت لوله درزدار و بدون درز
با پیشرفت صنایع و پیچیدهتر شدن سیستمها، نیاز به لولههای باکیفیت و کارآمد بیش از پیش احساس میشود.
دو روش اصلی تولید لوله فولادی، جوش مقاومتی الکتریکی (ERW) و بدون درز (SMLS)، سالهاست که مورد استفاده قرار میگیرند.
اما کدام یک انتخاب بهتری است؟
در این مقاله، به مقایسه این دو روش پرداخته و مزایا و معایب هر یک را بررسی میکنیم.
تولید لوله درزدار
فرایند تولید لولههای درزدار با یک نوار فولادی طویل و پیچیده به نام اسکرپ آغاز میشود.
این نوار به طول موردنیاز برش خورده و به شکل یک ورق مستطیل تخت درمیآید.
عرض کوتاهتر این ورق به محیط بیرونی لوله نهایی تبدیل شده و از این طریق میتوان قطر خارجی لوله را محاسبه کرد.
ورقهای مستطیلی به دستگاه نورد هدایت میشوند تا اضلاع بلندتر آنها به سمت هم خم شده و یک سیلندر تشکیل دهند.
در روش جوشکاری القایی (ERW)، جریان الکتریکی با فرکانس بالا از لبههای ورق عبور کرده و باعث ذوب و اتصال آنها به یکدیگر میشود.
یکی از مزایای برجسته لولههای تولید شده به روش ERW، عدم استفاده از فلز جوش و در نتیجه، نامرئی بودن درز جوش است.
این ویژگی در مقایسه با روش جوشکاری قوس غوطهوری مضاعف (DSAW) که ایجاد یک مهره جوش قابل مشاهده میکند، برتری محسوسی دارد.
در طول سالها، تکنیکهای تولید لولههای درزدار پیشرفتهای قابل توجهی داشتهاند.
یکی از مهمترین این پیشرفتها، جایگزینی جریانهای الکتریکی با فرکانس پایین با جریانهای با فرکانس بالا در فرآیند جوشکاری بوده است.
پیش از دهه 1970، از جریانهای با فرکانس پایین استفاده میشد که منجر به ایجاد درزهای جوش مستعد خوردگی و شکست میشد.
بیشتر انواع لوله درزدار پس از تولید نیاز به عملیات حرارتی دارند.
استانداردهای فنی متداول مانند ASTM، ASME، ANSI و API گریدهای مختلف لوله را مشخص میکنند، اما معمولاً در مورد روش تولید آنها (درزدار یا بدون درز) توضیحی ارائه نمیدهند.
با این حال، همه گریدها را نمیتوان به هر دو روش تولید کرد.
اهمیت این نکته در کجاست؟
فرض کنید مهندسی، لوله درزدار با قطر و ضخامت دیواره بسیار بزرگ مشخص کند.
بدون اطلاع از محدودیتهای تولید، ممکن است این مشخصات غیرقابل اجرا باشد و تا مرحله سفارش متوجه این موضوع نشوند.
در این صورت، تامینکننده ناچار به اطلاعرسانی این مشکل به مشتری خواهد بود.
چرا درک استانداردها مهم است؟
دانش دقیق از استانداردهای صنعت میتواند منجر به صرفهجویی در هزینه و زمان شود.
به عنوان مثال، استانداردهای A106 و A53 برای لولههای فولاد کربنی، دو استاندارد پرکاربرد هستند.
لولههای مطابق با استاندارد A106 الزاماً باید بدون درز باشند، در حالی که لولههای A53 میتوانند درزدار یا بدون درز باشند.
چه نتیجهای میتوان گرفت؟
مهندسان با درک صحیح این تفاوتها، میتوانند با توجه به نیازهای پروژه و محدودیتهای تولید، انتخاب بهینهای داشته باشند.
به عنوان مثال، اگر یک پروژه به استاندارد A53 نیاز داشته باشد، مهندس میتواند با توجه به شرایط، نوع لوله (درزدار یا بدون درز) را مشخص کند.
در کل، آشنایی با جزئیات استانداردها و روشهای تولید لوله، به مهندسان کمک میکند تا مشخصات فنی دقیقتری را تعریف کرده و از بروز مشکلات احتمالی در مراحل بعدی پروژه جلوگیری کنند.
دیدگاههای استفاده از لوله درزدار و لوله بدون درز
در گذشته، لولههای بدون درز به دلیل عدم وجود درز جوش، به عنوان گزینهای ایمنتر و با استحکام بیشتر در نظر گرفته میشدند.
در مقابل، لولههای درزدار به دلیل وجود درز جوش، به عنوان گزینهای ضعیفتر شناخته میشدند.
با این حال، پیشرفتهای چشمگیر در تکنولوژی تولید و کنترل کیفیت، این تصور را به چالش کشیده است.
امروزه، لولههای درزدار با رعایت استانداردهای دقیق و استفاده از روشهای جوشکاری پیشرفته، قابلیت رقابت با لولههای بدون درز را در بسیاری از کاربردها پیدا کردهاند.
با وجود این، استانداردهای صنعتی همچنان برخی از این برداشتهای تاریخی را منعکس میکنند.
به عنوان مثال، در صنایع حساس مانند نفت و گاز، تولید برق و داروسازی، اغلب لولههای بدون درز برای کاربردهای با فشار و دمای بالا ترجیح داده میشوند.
این در حالی است که در بسیاری از کاربردهای دیگر، لولههای درزدار به دلیل قیمت مناسبتر و در دسترس بودن بیشتر، انتخاب مناسبی هستند.
در کاربردهای ساختاری، تفاوت عملکرد قابل توجهی بین این دو نوع لوله مشاهده نمیشود.
لذا، استفاده از لولههای بدون درز در مواردی که لولههای درزدار به همان خوبی عمل میکنند، از نظر اقتصادی توجیهپذیر نیست.
خرید بدون واسطه با اهنین افلاک
اهنین افلاک صاحب بار پروفیل دلیجان و پروفیل ابتکار نوین می باشد که مشاوره تخصصی و رایگان به مشتریان ارائه می دهد.
برای مشاوره و خرید بدون واسطه با ما تماس بگیرید.
قیمت پروفیل ابتکار نوین در سایت آهنین افلاک به صورت لحظه ای به روزرسانی می شود.